Zezowate szczęście (1960)

Jan Piszczyk od wczesnej młodości starał się jak najlepiej dopasować do aktualnej tendencji społecznej i politycznej. Przed wojną zapisał się do harcerstwa. Niestety, mimo usilnych starań, skompromitował się podczas defilady. Niezrażony niepowodzeniem zapragnął zostać korporantem, lecz podczas antysemickich zajść na uniwersytecie wzięto go za Żyda. Podczas wojny założył upragniony mundur podchorążego, ale trafił do oflagu. Wreszcie wraz z nastaniem PRL-u wydawało się, że los się do niego uśmiechnął. Nie na długo.